Ans van Oudheusden in Teckel Magazine: Mijn Teckel: Lotje

Het volgende mooie verhaal ontvingen wij van Ans van Oudheusden:

Ons lot.

Elf jaar is ze al en meestal heel gehoorzaam. Maar als haar parmantig neusje lucht vangt, klappen de oortjes spontaan dicht. Al kwispelend, ‘t staartje als een antenne boven het gras, gaat ze er vandoor. Roepen help dan echt niet meer en bevelen worden niet opgevolgd.

Lotjes favoriete jachtveld is per definitie buiten ons toch heel ruim bemeten, maar omheind perceel. Het kleine ding zoekt het grote avontuur achter het hek. Dassen en vossenburchten, die zijn pas interessant. En af en toe een gladde slang of hazelworm. Gelukkig zijn die niet giftig, maar je moet er niet aan denken dat ze toch een echte adder zou treffen.

Onbevangen en onbekommerd over onze zorgen blijft Lotje uren weg, soms het grootste gedeelte van de dag. Natuurlijk kijken we uit naar Lotje, maar hoe in de wereld vindt je zo’n perfect in wildkleur gecamoufleerd Kaninchen?

Vandaag, opeens zie ik haar, 7 uur nadat ze het perceel had verlaten. Ze is vlakbij maar echt nog niet van plan om te komen. Uiteindelijk na een wat gefrustreerd “Lotje, potverdikke kom hier”, komt ze mijn kant op en valt volkomen uitgeput voor mijn voeten. Met de baas en het huis in zicht, voelt het oude dametje plotseling haar vermoeidheid en kan geen meter meer lopen. Liefdevol draag ik haar naar binnen, waar ze zich laaft bij een verse schaal water. Zelfs dit kan ze niet meer staande volbrengen: eindelijk thuis! Ik til haar op en leg haar in haar Teckelbak, in de slaapzak, waar ze de komende uren in een comateuze slaap zaal doorbrengen.

Zelfs de tuinman die het gras komt maaien wordt nu niet meer opgemerkt, terwijl dat anders toch reden is om keffend alarm te slaan. Nee Lotje is nu weer rustig.

Maar ik weet nu al dat zodra de vermoeidheid een beetje over is, dan roept het jachtveld weer. Je weet wel; buiten de omheining.

 

 

HOWDI Magazine: Dijkleven

Zomaar een verhaaltje uit het leven van Lotje;
Onze Lot gaat veel mee als ik bezoekjes breng bij ouderen in het verpleeghuis. Wij vormen een goed team, mijn kleine ruwharige teckel en ik. We zijn geen onbekende in het verpleeghuis. Lotje, altijd vrolijk kwispelend en goed volgend door de lange gangen. Zij “parkeert” haar jachtinstinct even voor een paar uurtjes bij de lieve ouderen en geeft zich helemaal. Haar kleine parmantige verschijning werkt aantrekkelijk. Het opent, soms jarenlang verborgen harten en onderdrukte emoties. Lotjes aanwezigheid brengt vreugde en troost. En niet zelden ontvangt ze daarom de naam van het beestje dat heel vroeger hun lieveling was. Zo werd onze Lotje “Tommy”, voor een lieve oude dame.

We bezochten haar meerdere malen per week. Dol waren ze op elkaar. Lotje rende door de lange gangen in het verzorgingshuis. Zij liet zich door niets afleiden en ging snel op weg naar het fijne veilige plekje op schoot. De vreugde van het weerzien was altijd ontroerend. Een week geleden ging het opeens snel achteruit met de gezondheid van Lotjes ‘lieve vriendin’. De familie vroeg me om Lotje mee te nemen….

Ongelooflijk, de vreugde en troost die het bracht. Nu het einde naderde wilde zij het meest kostbare weggeven: haar Tommy, onze Lotje.

Ze heeft dat nog weloverwogen gedaan. Tommy wilde ze graag aan mij geven en gelukkig vonden al haar kinderen het goed. Wat een dierbare en kostbare herinnering.

Onze vriendin is op 95 jarige leeftijd rustig overleden. Ik ben dankbaar dat ik haar heb mogen kennen. Wat ben ik van haar gaan houden. En, ik denk dat het wederzijds was, zeker toen ik mijn eigen Lotje weer terug kreeg.

Dijkleven

HOWDI Magazine: Dijkleven

Dijkleven….

Klompen, molens, tulpen, water en dijken, nog steeds is ook dit nog Holland: ‘The Nederlands ‘. Een volk met initiatief, handelsgeest, knappe ingenieurs op gebied van waterkering en waterzuivering en veel jonge goed opgeleide mensen op allerlei andere vakgebieden. Waar we niet zo goed in zijn, is een gezonde gepaste trots op ons land.
Daarom richt ik als ontwerper daar een schijnwerper! Op de mooie Hollandse details; niet overdreven maar subtiel.

De slaapzakken van Dijkleven worden zeer gewaardeerd door uw hond..

Ons leven aan de dijk maakte dat ik al snel de naam Dijkleven ging gebruiken. “Dijkleven, zoals het leven zou  moeten zijn”

Hollandse eenvoud met goede gedegen ambachtelijke spullen.

(Bezoek vooral ook de website: Dijkleven, red.)