Deze keer gave foto’s van UW Brammemans. Ook deze foto’s zijn gemaakt door Brenda Kroesbergen. Brammemans hecht eraan u te melden dat Duh de foto’s bewerkt heeft…. 😉
Soweeee…, u zult wel denken, die Brammemans is zeker en vast van den aardkloot verdwenen. 
Awel, minder is niets waar, sorry, niets is minder waar! Ik ben er nog. Vier teckelpootjes nog geheel en al verbonden met den aarddinges. Ik was op winterreces. Gewoon, lekker mijn teckelleven leiden, zonder al te veel stress. Wel een beetje, maar dat kwam dan door al die Wuppies, die hier af en toe, ons appartementistische pand betraden. Goedemorgen, datismiewah als die er zijn. Zeker als er drie tegelijk komen.
Het gelijkt dan wel een wuppieopvangcentrumsituatie alhier. Ook wel heel leuk, want den Wuppies krijgen koekjes en chocomel. Natuurlijk zijn ze niet zo handig als mij, dus er wordt flink op los geknoeid. No problemo!! Ik fungeer dan als teckelopzuigsysteem en ruim dus alles op. Ik heb het dan druk, heel druk. Als den Wuppies het pand weer verlaten hebben, ga ik rusten, want ik heb het dan dus druk gehad. Ja, het leven van een ruw van haar teckel, valt soms niet mee. Of, juist toch wel? Oh, weet u wat Het Vrouwtje uitgespookt heeft? Neen, natuurlijk niet, want u was niet ter plaatse. Zij, heeft haar gereedschap op mij los gelaten. Om nu totale verwarring te voorkomen, voeg ik toe, dat het genoemde gereedschap, teckelkapperspullen zijn. Nou, die kent u vast wel. Ik ben dus coiffure technisch behandeld. Na de behandeling vond ik mijzelf erg mooi. Ik heb daar nog steeds last van. Duh kent dat gevoel niet…
Awel, bijna Pasen. Wie zoet is krijgt lekkers, volgens mij. Duh loopt trouwens te zingen: “Hij komt, hij komt….” Ik weet echt niet wat hij bedoeld. Misschien een vreemdeling zeker die verdwaald is zeker. Of zouden het de Wijzen uit het Oosten zijn…….
Your all know this character…. 😉 It’s your Brammemans!!
Natuurlijk kent u dit “figuur”.. Het is uw Brammemans!!! 🙂
Ik snap er geen brok van… Het Vrouwtje haar Oom is een aantal maanden geleden doodgestorven.. Ik weet niet zeker of die Oom zich mijn Ome Willem nog herinnert als hij hem, na het passeren van de regenboogbrug, tegen is gekomen… Maar goed dat geheel terzijde. Den Onkel van Het Vrouwtje had ook nog wat spulletjes en geen kinderen. Het is daarom, dat de mannelijke neven en vrouwelijke nichten, den spulletjes mochten verdelen. Nou, dat is prima verlopen. Er zijn geen gewonden gevallen, dus dat is lekker. Het Vrouwtje had o.a. een antieke gebaksvork gescoord. Niet zo klein prutsvorkje, neen, een vrij forse. Met dit soort vork werd, in de goede oude tijd, keurig een gebakje, naar keuze, van een gebaksschaal gekieperd. Hatseflats, vork erin, overschuiven op een gebaksschoteltje en smullen maar. Wat een gedoe, bedenk ik me ineens. Als ik een schaal met gebakjes zou zien en ik kreeg de kans, dan koos ik er helegaar niet één… Ik vrat ze allemaal op! Lekker den snor en baard onder de geslagroom en daarna een keer flink boeren en den snor en baard weer fatsoeneren. Veel simpelder toch? Maar goed, in de goede oude tijd, was men niet zo losjes. Alles volgens de etikietetten, anders daalde je in stand. Goed, Het Vrouwtje, was helemaal verguld met de, echt zilveren, antieke hooivork, eh sorry gebaksvork. Fijn voor haar en leuk voor den Oom om zoveel blijheid te zien vanaf de regenboogbrug. Hopelijk heeft hij het dus gezien. Het zou ook kunnen van niet, omdat hij met Ome Willem aan het spelen was. Duh Dommerik had ook de blijde boodschap gezien maar niet goed geluisterd. Geen nieuws zult u, terecht, denken. Duh Dommerik dacht gehoord te hebben dat het een antieke taartschep was en wilde weer eens grappig doen. U voelt hem natuurlijk al aan komen:… “Wat moet je nu met een schep voor een ouwe taart, die had je beter aan je moeder kunnen geven”. Nou, toen waren de brokken lekker gaar… Het Vrouwtje vond Duh echt een dommerik. Eigen schuld van Duh, moet hij maar leren zijn waffel eens te houden. Afijn, de stemming is later weer opgeklaard en daar ben ik wel blij mee. Ik ben ook blij dat ik nu keurig op gewicht ben. Elke week is er een weegmomentje, waarvan de uitslag de laatste tijd redelijk tot roosgekleurd en constant is. Het Vrouwtje vind wel dat ik nu iets grappiger ben dan een poos geleden. Elke avond slaat namelijk even de kolder toe en vervolgens in mijn kop. Ik moet dan even spelen! Met een kleed, met een bal, met een touwtje, maakt me niks uit, als er maar gespeeld wordt. Na dit ritueel wil ik het liefst bij Het Vrouwtje op schoot.. Veelal lukt mij dit. Zij kan mijn trouwe teckelblik dan niet weerstaan en geeft maar weer toe. Duh is vast jaloers op mij. Hij vindt mij een slijmbram. Eigen schuld, dat hij niet elke avond op schoot mag bij Het Vrouwtje. Moet je maar niet in een zin de woorden “ouwe taart” en “moeder” gebruiken….. Gelukkig, voor hem, doet dom zijn niet vreselijk zeer, als dat namelijk wel zo was liep Duh Dommerik vast den gehele dag te huilen……
Nou lekker allemaal… Als het even tegen zit, komt Duh Zustert begin volgende jaar weer terug! De gerepareerde voet van Het Vrouwtje is namelijk niet geheel en al naar wens. 
Een nieuwe ingreep is, met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, noodzakelijk. Ze moet wel even wachten op de lijst. Ik bedoel hiermee, dat ze op de wachtlijst staat en pas ergens in de maand die februari heet, bij den arts op bezoek mag. Op dat moment wordt een reparerings-aanvalsplan gemaakt en weten we meer. Maar als de zekerheid dus werkelijk grenst aan de, voornoemde, waarschijnlijkheid, komt ze weer…, Duh Zustert dus. Als ik er nu al aan denk, beginnen de teckeloksels al weer te klotsen… Gloeiende, gloeiende, heb ik weer. Wacht even, ik kan natuurlijk op zoek gaan naar een leuke Zustert! Maar hoe kom ik hier aan? Zal ik een advertentie laten plaatsen? Moet ik mij inschrijven bij een Zustert-Dating-Site? Of gewoon iemand op straat, tijdens de dagelijkse wandeling, er op attent maken dat ik een leuke Zustert zoek? Dat laatste is natuurlijk een goede mogelijkheid. Ik kwispel dan wat, kijk vriendelijk, geef den kandidaat een lebber en mijn adres. Hatseflats, dat zal vast helpen. Als u een beter idee heeft, mail mij dan. Ik zal de inzendingen bestuderen en samen Het Vrouwtje beoordelen. Tegen Duh Baassie zeggen we niks. Hij moet maar zien. Stel dat we een leuke Zustert op haar kop getikt hebben, of zoiets, dan stallen we Duh wel op zijn werkadres. Lekker rustig.
Oh, over lekker rustig gesproken, ik hoop wel dat het de komende dagen lekker rustig blijft. Of zou het weer gaan donderen in verband met het gewisseldewissel van het jaar? Ik hou er niet van, ik vind er dus geen donder aan.. Niet dat ik bang ben, neen, ik ben alleen ernstig voorzichtig. Zodra ik gedonder hoor, tijdens een van de dagelijkse wandelingen, zak ik een ietwat door de pootjes, leg de oren iets naar achteren en versnel mijn pas… Hoppuhtah, lekker rapido naar huis. Daar aangekomen voel ik mij weer veilig en geef ik geen kerstbal om het gedonder. Ik word er niet zenuwlappig van en ook niet warm of koud. Den donders raken mij dan niet. Nou, we wachten het maar af…
Ik wens u en de uwen in ieder geval:
FIJNE FEESTDAGEN en een GEZOND 2016!!!
Oh ja, wij hebben al een oliebol in huis……
TECKEL MAGAZINE® 