Teckel Magazine®: Hallo Teckel Tom!

Onlangs ontvingen wij van uitgeverij Gottmer het volgende Persbericht. Wij hebben het boekje, wat in het Persbericht wordt genoemd, al mogen lezen. Geweldig vinden wij het. Een echte aanrader! Heel leuk voor groot en klein, zoals dat heet. Heel leuk ook om voor te lezen. Wij zijn nu al benieuwd naar het volgende deel. Volgende week hebben wij, op de Facebook – pagina van Ruwhaarteckelpraat & Friends, meer nieuws over Teckel Tom…….!!!! Mis dat niet…..!!!

HOWDI Magazine: Ruwhaarteckelpraat 211

Het Vrouwtje is vrij!! Neen, ik bedoel niet dat ze Duh Baassie er uit gekieperd heeft. Ze heeft Duh Zustert ontslagen! Ik ben haar daar trouwens zeer erkentelijk voor. Het Vrouwtje is vrij van gips.. Haar voet mag het nu zelf weer uitzoeken en Het Vrouwtje helpt de voet daarbij. Ze heeft wat tips meegekregen van de mevrouw die in het ziekenhuis werkt. Volgens Duh is dat een echte zustert. Het zal wel, ik was er niet bij, dus ik kan deze informatie niet bevestigen, noch ontkennen. Het Vrouwtje is erg blij met deze ontwikkeling, want nu kan ze weer veel meer kanten op. Volgens haar de goede. Duh heeft zijn twijfels, want ze gaat nu ook alweer fietsen. En waar gaat ze dan naar toe? Juist ja, naar de winkels waar de boodschappen opgeslagen liggen. U mag zich hierbij voorstellen dat onder het woord boodschappen alles valt wat, welke winkel dan ook, zo al verkoopt. Het Vrouwtje heeft dus alweer een leuke week achter de rug. Gelukkig. Ik mis Duh Zustert echt niet. Lekker bij Het Vrouwtje op schoot zitten, met haar lopenlopen en zij met mij. Het leven is weer een stuk leukerder. Het had echter nog wel wat leukerder kunnen zijn. Duh Baassie is mij door een voorval, welk zich voltrok op den vrijdagmiddag, een kwalitatief uitermate teleurstellende teckel gaan noemen…. Nou dat is lekker voor je Bram, zult u nu opmerken. Ook zult u zich afvragen waarom Duh tot voornoemde conclusie kwam. Awel, het zat zo. Ik wist nergens van, dus het was eigenlijk al gedoemd te mislukken. Het snode plan was gebrouwen om den zaterdag en zondag op bezoek te gaan bij een eigen gemaakte Wuppie. Den deze is dus, voor uw duidelijkheid, ooit gemaakt, verzonnen, opgehaald, gevangen of zoiets door Het Vrouwtje en, naar ik meen, Duh. Deze Wuppie en zijn mevrouw waren een week op vakantie in Nederland. Moeten zij weten zult u denken. Precies, zij wisten het wel, Duh wist het en Het Vrouwtje ook. Ik zou ook mee mogen. Mij is echter niets verteld. Op voornoemde vrijdagmiddag gebeurde er dus een voorval… Ik moest spugen…. Later op de middag nog eens…. Vier keer voor de avond om was….. Nou lekker, bedacht Het Vrouwtje, maar ik ga niet met een zieke teckel op sjouw…. Heel wijs, want den volgende morgen om vijf uur (…), moest ik acuut naar buiten….. Ik had echt pijn in mijn buik, het rommelde en donderde ernstig in mijn, fraai gestileerde, lijf. Ik kreeg wat gekookte rijst. Nou de rijst ging naarstig op zoek naar een uitgang in mijn lijf en verkoos de voorkant…. Bleh, bleh….., hatseflats en de rijst werd weer teruggegeven aan Het Vrouwtje. Die had er ook geen trek meer in en heeft, dat wat ik teruggaf, weggemikt. Echt jammer vond Het Vrouwtje het, dat we niet op bezoek konden gaan die zaterdag en zondag. Ze was best wel een beetje verdrietig. Nou dat is niet mijn schuld, want als men, hier ter plaatse, mij tijdig had geïnformeerd, dan had ik wel een weekje gewacht met geheel en al onpasselijk te worden. En dan nog wat, als Duh mij steeds een kwalitatief uitermate teleurstellende teckel blijft vinden, dat vind ik hem een zeer authentiek karakter…..