Op ontdekkingsreis…..

Inmiddels sta ik ruim 11 weken met mijn 4 pootjes op deze wereld en wat heb ik het naar mijn zin hier.
Er is zoveel te zien en te ontdekken, en ook mijn baasje merkt dat ik heel veel zie en vooral veel ontdek want ze pakt nogal eens de gevonden schatten van mij af. Ik begrijp het niet helemaal, maar blaadjes, slakken, zand, kiezels en stenen zijn woorden die ik daardoor aan het leren ben, maar zijn spullen die ik schijnbaar niet in mijn bek mag stoppen.
Minder leuk was mijn bezoek aan de dierenarts, hij was zeer tevreden over mijn uiterlijk en gezondheid maar vond het toch nodig om een spuitje te geven. Het prikje vond ik niet erg, maar daarna had ik wel een flinke beurse plek die pijn deed. Maar ik ben een stoere vent en laat me niet kennen. Zeker op het werk bij de BergseBeestenBoel niet, want ik moet het daar uiteindelijk allemaal gaan regelen. Ik leer veel. Als ik het spannend vind ga ik op mijn rug liggen en stopt het spel, als ik een speeltje af pak van een ander hond dan kan ik een snauw krijgen en als ik gek doe dan gaan ze met me meespelen. Mijn eerste zwemles is achter de rug, spannend, maar steeds als ik een stapje verder het water inging kreeg ik een lekker brokje en toen ik eenmaal in het zwembadje was vond ik het heerlijk. Nu klim ik er zelf in als ik het warm heb of dorst heb. Ik kan zelfs bellen blazen met mijn neus onder water. Gelukkig kan ik wel met mijn pootjes op de grond, en zo wandel ik het badje door.
Ik train mijn stembanden regelmatig. Als ik moet poepen of plassen blaf ik, als ik zie dat er eten aan komt blaf ik en als ik heel moe ben ga ik blaffen. En het is fijn dat het baasje er dan is om mij te helpen. Mijn broer Gijs is heel sterk en regelmatig probeer ik van hem te winnen, soms niet helemaal eerlijk, maar ik kan dan net winnen als ik wat harder in zijn oren of lip bijt. Hij leert mij allerlei manieren om te stoeien en soms doet hij het voor bij mij en mag ik het bij hem ook uitproberen. Zo word ik sterker dan neef Gaudi, want die is nu nog de sterkste. Maar zoals mijn baasje zegt: “we zijn aan elkaar gewaagd”. Op het werk zijn heel veel verschillende honden en inmiddels ben ik niet meer onder de indruk van alle maten en rassen, maar wandel vrolijk mee. Ik moet wel in de buurt van een van de uitlaatsters blijven omdat ze bang zijn dat ze mij omver lopen. Zelf vind ik het wandelen tussen alle andere het leukste, super stoer! Alleen als ze wegrennen ben ik nog niet zo snel, maar al wel veel sneller dan vorige week. Ik leer het allemaal gelukkig snel. En ondertussen kan ik goed oefenen voor de puppycursus. Ik kan al zit en af. Alleen bij af vind ik het leuker om helemaal door te rollen tot ik op mijn rug lig en dat is schijnbaar niet de bedoeling. Maar voor een koekje doe ik veel!

Mijn eerste momenten bij de BergseBeestenBoel….

Geert, broertje van CEO Freek, beleeft maandelijks veel avonturen samen met zijn baasje die eigenaar is van BergseBeestenBoel, een uitlaatservice op 3 hectare eigen terrein van veld en bos.

Ruim een week geleden stond mijn mandje nog bij Coby Uut de Slikhoek, waar broer Freek en zus Gin-Tonic ook woonden. Ook mijn neef Gaudi woonde daar en vertrok net een week voor ik verhuisde.
En wat is er veel gebeurd in deze week. Zoveel dat ik eigenlijk niet eens echt heimwee heb gehad. Mijn baasje heeft nog contact met Coby en met Freek dus we volgen elkaars avonturen.Het aller-spannendste deze week was, net als bij Freek, mijn eerste werkdag. Als junior commercieel directeur heb ik een hoop te leren. Grote broer Gijs is onderdirecteur en de andere honden behandelen hem met het nodige respect. Dus let ik goed op hoe hij dit allemaal regelt. Mijn baasje vindt mij nog niet zo groot met mijn net 9 weken, maar zelf weet ik dat ik het best allemaal kan regelen. Maar eerlijkheidshalve waren er wel veel grote honden op mijn eerste werkdag. Nu is er een speciale puppybox, persoonlijk vind ik dat ik daar niet in hoef maar mijn baasje stond erop.Dus startte mijn eerste werkdag in de box waar één voor één de honden kennis mochten komen maken. Natuurlijk heb ik me van mijn beste kant laten zien en netjes gedag gezegd. Het was wel fijn dat mijn baasje erbij was, want het was af en toe best spannend en dan kon ik lekker tussen haar schoenen zitten.
Heel veel verschillende hondjes, groot, klein, oud, jong, reutjes, teefjes, alles kwam voorbij en dit was pas de 1e wandeling, zoveel dat het helemaal duizelde. Gelukkig had het baasje een draagzak meegenomen en kon ik hier even bijtanken en bijkomen van alle indrukken.
Terwijl ik over de rand van de zak keek naar het grote speelveld en bos voelde ik dat mijn ogen zwaar werden en helaas heb ik de rest van de wandeling gemist. Maar niet getreurd, binnenkort mag ik weer mee….